Polityka spójności – nowa polityka miejska a polityki rozwojowe

Abstrakt

W artykule rozważono kwestię spójności jako zasady realizacji polityki lokalnej. Punktem wyjścia jest wskazanie, że samo łączenie kwestii jakości życia z polityką rozwojową na poziomie lokalnym może być niewystarczające wobec pytania jak dokładnie to robić? Jakkolwiek zasadne wydaje się traktowanie jakości życia jako kwestii rozwojowej, nie zaś socjalnej, to do rozważenia pozostaje nie tylko sprawa ostatecznego celu polityki rozwojowej, ale określonych jej zasad. Nawet wówczas, gdy cele takiej polityki zostaną opisane w kategoriach zrównoważonego rozwoju, nie możemy być pewni trwałości osiągniętego konsensusu między interesariuszami strategii. W artykule przestawiono argumentację na rzecz tezy, że obok zrównoważonego rozwoju wyzwaniem dla obecnie wdrażanych polityk na poziomie lokalnym powinno być także tworzenie silnych społeczności lokalnych, do czego niezbędnym narzędziem staje się polityka spójności. Rygory tworzenia takiej polityki przedstawione zostały w drugiej części artykułu. Empiryczne ilustracje dla przeprowadzonego toku wywodu zostały zaczerpnięte z badań i opracowań diagnostycznych dotyczących Wrocławia.